Mały FW-190 był jednym z najdoskonalszych myśliwców drugiej wojny światowej. Zaprojektowany przez doktora Kurta Tanka był raczej solidnym myśliwcem wielozadaniowym, niż lekkim interceptorem, jakkolwiek wczesne wersje FW-190 udowodniły swą przewagę nad Spitfire Mk.V.

 

Focke Wulf 190 miał dużo lepsze osiągi od bf-109 w zakresie małych i średnich wysokości, natomiast na dużych wysokościach wyraźnie widoczna była przewaga bf-109.

Fw-190 był napędzany silnikiem w układzie gwiazdowym, z biegiem czasu samolot ewoluował, a co za tym idzie zmieniały się również silniki, w jakie go wyposażano, i tak końcowe wersje Fw-190 oznaczone symbolem D były napędzane rzędowym silnikiem, chłodzonym cieczą,firmy Junkers. Zastosowanie tego silnika spowodowało wydłużenie się samolotu w części nosowej, oraz nieznaczny wzrost rozpiętości skrzydeł.

Fw-190 D był typowym wysokościowym myśliwcem przechwytującym o osiągach zbliżonych do Mustanga P-51D lub Spitfire XIV. Wersja D tego samolotu dała podstawy do stworzenia innego doskonałego myśliwca Ta-152. Całkowita liczba samolotów wyprodukowanych podczas wojny wyniosła ok. 20000.